در چه سنی می‌توان یک فرد را «پیر» دانست؟
باهاتیم:پیری از چه سنی آغاز می‌شود؟. تصور عمومی مردم از «سالمندی» در طول زمان تغییر کرده است.تحقیقات جدید نشان می‌دهد که امروزه اکثر مردم معتقدند که «سالمندی» دیرتر از گذشته شروع می‌شود.
تیمی از دانشمندان آلمان، ایالات متحده آمریکا و لوکزامبورگ داده‌های بیش از ۱۴ هزار نفر را که در یک تحقیق طولانی‌مدت شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
شرکت‌کنندگان در این تحقیق بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۷۴ میلادی به دنیا آمده بودند.آنها متعلق به نسل‌های مختلف بودند. این افراد که بین ۴۰ تا ۱۰۰ سال داشتند، به ۸ پرسش طی یک دوره زمانی ۲۵ساله پاسخ می‌دادند.
یکی از سؤالات اصلی این بود که «در چه سنی کسی را پیر توصیف می‌کنید؟»
متولدین سال ۱۹۱۱ میلادی در پاسخ به این سؤال گفتند که پیری به طور متوسط در سن ۷۱ سالگی شروع می‌شود. ولی هنگامی که همین پرسش از متولدین سال ۱۹۵۶ میلادی پرسیده شد که اکنون به سن ۶۵ سالگی رسیده بودند، آنها آستانه پیری را سه سال دیرتر دانستند و ۷۴ سالگی اعلام کردند.
مارکوس وتشتاین، عضو این تیم تحقیق در گزارشی می‌نویسد: «امید به زندگی افزایش‌یافته است.برخی از جنبه‌های سلامت نیز در طول زمان بهبودیافته است.به‌طوری‌که افراد در سنین خاصی که در گذشته پیر محسوب می‌شدند، اکنون دیگر مسن تلقی نمی‌شوند.»
همین روند در سطح فردی نیز مشاهده شد.به‌گونه‌ای که هر شرکت‌کننده پس از چهار یا پنج سال مسن‌تر شدن، تخمینش را برای شروع سالمندی یک سال افزایش می‌داد. زنان نیز آستانه پیری را به طور متوسط حدود دو سال دیرتر از مردان در نظر می‌گرفتند.
فاکتورهای دیگری نیز وجود داشتند که بر تخمین فردی افراد تأثیر می‌گذاشتند.مثلاً افرادی که مشکل سلامتی داشتند، تنهاتر بودند یا «احساس می‌کردند» مسن‌تر هستند، عموماً معتقد بودند مرحله کهولت زودتر شروع می‌شود.
البته این مطالعه دارای محدودیت‌هایی نیز بود.از جمله اینکه شرکت‌کنندگان همگی از یک کشور یعنی آلمان بودند. همچنین این احتمال وجود دارد که در فرهنگ‌های غیراروپایی، «پیری» به‌گونه‌ای متفاوت دیده و توصیف شود.
در عصر حاضر، انسان‌ها طولانی‌تر از همیشه زندگی می‌کنند.با ادامه بهبود کیفیت زندگی و سلامت، احتمالاً رسیدن به یکصدمین سالگرد زندگی بسیار رایج‌تر خواهد شد؛ به‌طوری‌که مردم شروع به طرح این سؤال می‌کنند که آیا برای زندگی انسان محدودیتی وجود دارد یا خیر.
نتیجه این مطالعه در مجله Psychology and Aging منتشر شده است.
