تنهایی و خطر سکته مغزی
باهاتیم: بررسی یک تحقیق دانشگاهی نشان داد افراد تنها ۲۵ درصد بیشتر احتمال داشت که دچار سکته مغزی شوند.
همچنین خطر سکته مغزی در کسانی که در هر دو ارزیابی بهعنوان افرادی با «تنهایی مداوم» طبقهبندی شدند.در مقایسه با افرادی که احساس انزوای دائمی نداشتند، ۵۶ درصد بیشتر بود.
ینی سو، از اعضای تیم تحقیق در بخش علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه هاروارد است. او دراینباره میگوید: «اکنون تنهایی بیش از هرزمانی بهعنوان یک مسئله مهم بهداشت عمومی در نظر گرفته میشود . یافتههای ما نشان میدهد که چرا چنین است.»
او میافزاید: «یافتههای ما نشان داد که تنهایی بهویژه هنگامیکه بهطور مزمن تجربه شود. ممکن است نقش مهمی در بروز سکته مغزی داشته باشد.این مورددر حال حاضر یکی از علل اصلی ناتوانی طولانیمدت و مرگومیر در سراسر جهان است.»
در این تحقیق، افرادی که تنهایی موقتی را تجربه کرده بودند (چه در ابتدا یا در ادامه تحقیق) افزایش واضحی درخطر سکته مغزی نشان ندادند.
مقابله با اپیدمی تنهایی
ینی سو میگوید: «ارزیابیهای مکرر وضعیت “تنهایی” افراد ممکن است به شناسایی افرادی که بهطور مزمن “تنها” هستند و بنابراین در معرض خطر بیشتری برای سکته هستند، کمک کند. اگر ما نتوانیم احساس “تنهایی” آنها را در مقیاس کوچک و کلان برطرف کنیم، ممکن است با پیامدهای سنگین این مشکل برای سلامتی روبرو شویم.»
او تأکید دارد که در این بررسیها، باید بهطور خاص مسئله «تنهایی» هدف گرفته شود . تنهایی یک ادراک ذهنی است و نباید آن را با «انزوای اجتماعی» ترکیب کرد.
تنهایی مسئلهای است که میلیونها نفر را در سراسر اروپا تحت تأثیر قرار داده است. در نظرسنجی که در سال ۲۰۲۲ میلادی انجام شد، بهطور متوسط حدود ۱۳ درصد از پاسخدهندگان اعلام کردند که «بیشتر اوقات یا همیشه» احساس تنهایی میکنند.
تنهایی فقط منجر به افزایش خطر سکته مغزی نمیشود. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالاتمتحده، انزوای اجتماعی با حدود ۵۰ درصد افزایش خطر ابتلا به زوال عقل و ۲۹ درصد افزایش خطر بیماریهای قلبی همراه است.
ازنظر روانشناختی نیز تنهایی با نرخ بالاتر افسردگی، اضطراب و خودکشی همراه است.
