ازدواج سالمندان؛تابویی بی دلیل!
دوران سالمندی، بخشی از زندگی است که اکثر افراد، آن را طی می‌کنند.
اما برخی به هر دلیلی، همراه و شریک زندگی خود را در این مسیر از دست می‌دهند و این دوران را به‌تنهایی گذران می‌کنند.
گاه برخی از این عزیزان، برای پایان دادن به مشکلات زندگی در تنهایی، تصمیم به ازدواج و یافتن شریک مناسب می‌گیرند. اما متأسفانه گاهی ازدواج سالمندان، از سوی فرزندان و اطرافیان، از منظر فرهنگ و جامعه آن‌ها، با سختی‌هایی مواجه می‌شوند.
ازدواج در دوران سالمندی «سرپیری و معرکه‌گیری» نیست. بلکه ازدواج در دوران سالمندی سبب دور کردن سالمندان از تنهایی، کاهش افسردگی، انزوا و گوشه‌گیری است که موجب نشاط و پویایی آن‌ها نیز می‌شود.
ازدواج در سالمندی فوایدی دارد و امر نکوهیده و غیرقابل‌پذیرشی نیست (فلسفه ازدواج‌های سالمندی ورای کسب میل جنسی است).
🍃 ازدواج سالمندان سبب تقویت روحیه آن‌ها می‌شود.
زیرا داشتن یک همدل و همراه، نیازهای روحی مانند دوست داشته شدن، همدلی، حمایت و احساس نیاز به صمیمیت را برطرف می‌کند .
🍃 در شرایط اضطراری می‌توانند به یکدیگر کمک و از یکدیگر مراقبت کنند.
🍃 زندگی پرنشاطی را در سالمندی تجربه می‌کنند.
🍃 ازدواج در سالمندان موجب طولانی شدن عمر آن‌ها می‌شود و استرس‌های آن‌ها را کمتر می‌کند.
🍃ازدواج در سالمندان موجب کاهش بیماری‌ها خواهد شد.
زیرا ارضای نیازهای عاطفی، سیستم بدنی را تقویت می‌کند.
🍃ازدواج در سالمندان بر میزان اشتها و خواب آنان نیز مؤثر است.
🍃احساس تنهایی، میزان مصرف داروهای آرام‌بخش و مسکن را در سالمندان افزایش می‌دهد.
مهم‌ترین ویژگی دوره سالمندی، تنهایی و احساس تنهایی است که گاهی با استخدام پرستار، این مشکل از بین نمی‌رود. زیرا آن‌ها به یک همدم و همراه واقعی نیاز دارند.
ازدواج در سالمندی، یافتن شریکی مناسب و تشکیل خانواده جدید، به سالمند کمک می‌کند تا این دوران از زندگی را بهتر و معنادارتر سپری کند.
نوشته: دکتر محمدی،درمانگر
