تا زنده‌اید کودکی وجوانی کنید
یک سری از مردها هستن که از بیرون رفتن با همسرشون، مثلاً رستوران و سینما و خرید در بازار پرهیز می کنن . مثل‌اینکه این کار رو مکروه می دونن. اگه توی خیابون ببینیشون حداقل دو متر از همسرشون جلوتر راه می رن . از گرفتن دست همسرشون خودداری می کنن .اسم همسرشون رو در جمع نمیارن . به مناسبت‌های مختلف مثل سالگرد ازدواج و روز تولد حتی یه دسته‌گل هم نمی خرن .من این مردها رو که عمومشون هم متولدین دهه های تا ۴۰ هم هستن کم ندیدم . از کودکی هم ین رفتار برام عجیب بود که چرا رفتار مردها با همسرانشون این شکلیه . بعدها فهمیدم که چقدر محیط اجتماعی و تربیت خانوادگی در شکل‌گیری شخصیت این افراد نقش داشته است . اگرچه طی این سال‌ها شرایط به‌طورکلی فرق کرده و خصوصاً زنان تحصیل‌کرده در نقش‌های برابر ظهور کردن ولی هنوز کسانی امثال پدر من نخواستن این تغییرات رو در رفتارشون ایجاد بکنن . چه مادرانی که از این لحظات به‌ظاهر کوچک عقده‌ها در دل دارند و حسرت رفتار جوانان امروز را که به‌راحتی باهم رفت و امد و گفت‌وگو و زندگی می‌کنند می‌خورند . توصیه من به جوانان خانواده اینه که این شرایط را برای پدران و مادران تون فراهم کنید . می دونم که برای پدرامون این موضوع و تغییر کردن خیلی سخته ولی چون من و بقیه خواهر و برادرهام اینکار رو انجام دادیم و جواب داد به همه شما توصیه می‌کنم به پدرها و مادرهاتون کمک کنید که طعم این لذت‌های کوچک رو بچشن و حسرتش به دلشون نمونه . بارها گفتم و باز هم تکرار می‌کنم ما جسممون پیر و فرسوده می شه ولی روحمون هنوز در دوران جوانی سیر می کنه . اون کارهائی که بچه های ۲۰ ساله و ۳۰ ساله انجام میدن مطلوب نظر ۷۰ و ۸۰ ساله ها هم هست .فقط از ترس اینکه انگ پیری بهمون بخوره از انجامش طفره می ریم .به قول حسین پناهی تا زنده ای کودکی کنیم.
نوشته:محمدرضا عرب
