دانشمندان میگویند: انسانها بهتر است بیش از ۱۰۰ سال عمر نکنند
در شرایطی که برخی از دانشمندان برای یافتن رازهای طول عمر انسانها تلاش میکنند و امیدوارند تا با دستیابی به این رازها مردم را بیشتر برای زنده ماندن بر روی این کره خاکی ترغیب کنند ، گروهی دیگر از دانشمندان معتقدند عمر طولانی برای انسان چندان هم فایده ای ندارد .
انان درحالیکه به نابرابریهای مردم کشورهای عقب نگهداشته شده و صنعتی با دسترسی به منابع و تکنولوژیهای نوین اشاره میکنند و آن را غیراخلاقی تلقی میکنند معتقدند آیا این اخلاقی است که مردم برخی از کشورها بیش از دو برابر کشورهای فقیر امکان زیست و بهرهبرداری از مواهب زندگی را در کره خاکی داشته باشند؟
دانشمندان آمریکایی و چینی سال ۲۰۲۰ با استفاده از تکنیکهای مهندسی ژنتیک توانستند طول عمر کرمهای «نماتد» را تا پنج برابر افزایش دهند که میتواند کلیدی برای تحقیقات درباره افزایش طول عمر انسان باشد. بااینحال برخی بر این باورند که طول عمر زیاد شاید چندان هم خوب نباشد.
به گزارش یورونیوز، کرمهای «نماتد» به دلیل شباهت در برخی مدارهای ژنتیکی با انسان، اغلب در تحقیقاتی درباره روند پیری مورد آزمایش قرار میگیرند. اما ازآنجاییکه این کرمها تنها چند هفته عمر میکنند، شاید تصور اینکه بتوان عمر انسان را هم با این روش ۵ برابر افزایش داد تا هرکدام از ما بتوانیم ۵۰۰ سال زندگی کنیم، کمی دور از ذهن باشد.بااینحال برخی براین باورند که شاید عمر فراتر از حد معمول برای انسان، چندان هم خوب نباشد.آنها استدلال میکنند که طول عمر فراتر از معمول میتواند منجر به افزایش جمعیت، نیاز به منابع بیشتر و درعینحال ایجاد زباله، انتشار کربن و آلودگی بیشتر در کره زمین شود.
این در حالی است که افزایش غلظت گازهای گلخانهای، آلودگی میکرو پلاستیک، آثار رادیواکتیو حاصل از آزمایش بمب اتمی و دهها تأثیر فزاینده انسان بر محیطزیست باعث شده حال زمین خوب نباشد.اما به نظر میرسد با افزایش طول عمر انسان، نرخ زادوولد کاهش مییابد. بهبود مراقبتهای بهداشتی در چند دهه اخیر و افزایش طول انسان موجب شده است که افراد در سنین بالاتری فرزند آوری کنند و تعداد فرزندانشان نیز کمتر از گذشته باشد؛ بنابراین جمعیت جهان مانند گذشته در حال رشد نیست و بسیاری از کشورهای ثروتمند مانند، کشورهای اروپایی، با کاهش نرخ تولد و کاهش جمعیت روبهرو هستند.
مردم ژاپن از بالاترین میانگین طول عمر نسبت به دیگر مردم جهان برخوردارند. میانگین امید به زندگی در این کشور ۸۴ سال و نرخ زادوولد نزدیک به یک است. بر اساس دادهها امید به زندگی ژاپنیها در سال ۱۹۶۰ زیر ۷۰ سال و نرخ تولد بالاتر از دهههای اخیر بوده است؛ بنابراین به شرطی که مردم فرزندان کمتری داشته باشند، شاید همه ما بتوانیم کمی بیشتر زندگی کنیم. تخمین زده میشود با افزایش امید به زندگی در بریتانیا، حدود یکسوم مردم تا ۱۰۰ سال عمر میکنند.
اینکه آیا کیفیت زندگی در سنین بالا در کشورهایی که امید به زندگی در آن بالاتر است، مطلوب هست یا خیر، موضوع دیگری است. مطالعاتی که در این کشورها انجامشده نتایج متفاوتی را دراینباره نشان داده است.در همین حال، شکاف بین امید به زندگی در کشورهای ثروتمندتر و فقیرتر، گمانهزنیها دراینباره را افزایش داده است که داروها و فناوریهای افزایشدهنده زندگی دیرتر به کشورهای کمتر توسعهیافته میرسند.اگر قرار بود در مورد آن منصف باشیم، اولین هدف ما باید افزایش امید به زندگی در آفریقا و بقیه بخشهای کمتر توسعهیافته جهان باشد و اطمینان حاصل کنیم که زندگی طولانیتر برای همه در دسترس باشد.
